Birds

 Na het succes van Tornar (2015) en INVITED (2018) bouwt danser en choreograaf Seppe Baeyens met Birds verder aan zijn onderzoek naar het vormen van een tijdelijke gemeenschap. Voor deze nieuwe creatie treedt hij buiten de muren van het theatergebouw en gaat samen met een groep performers en muzikanten de openbare ruimte in. De normale loop der dingen wordt daar onderbroken – soms onzichtbaar, dan weer overduidelijk. In speelse interacties tussen toeschouwers, participanten en toevallige voorbijgangers ontstaan steeds opnieuw verrassende composities waarbij iedereen van invloed blijkt te zijn op het geheel. Birds is een genereuze, sociale choreografie op zoek naar verbinding en verbeelding.

Seppe Baeyens is sinds 2011 nauw verbonden aan Ultima Vez. Hij werkt bij voorkeur met een diverse en intergenerationele groep van performers, zowel amateurs als professionals. Hij zoekt naar nieuwe artistieke werkmethoden, gespreid over een lange tijdsperiode en gebaseerd op co-auteurschap met de participanten. Het gaat in zijn voorstellingen minder om de individuele expressie, de symmetrisch uitgevoerde beweging of de harmonische choreografie, dan om de eerlijke en authentieke verbinding tussen de dansers tijdens de voorstelling. De live-muziek en de visuele vormgeving spelen daarbij een belangrijke begeleidende en ondersteunende rol. In zijn nieuwste project Birds wil Seppe Baeyens ook het creatieproces zelf verbreden en diversifiëren. Hij vroeg Martha Balthazar en Yassin Mrabtifi om samen met hem de voorstelling te maken en te begeleiden.

Seppe Baeyens: Het vertrekpunt voor Birds is deze keer niet de theaterruimte, maar de dagelijkse ruimte. We gaan de publieke ruimte organiseren als een dramatische ruimte, zonder dat deze zijn toegankelijkheid verliest. Mijn interesse gaat uit naar het spel dat zich zal ontvouwen tussen toevallige passant, performer en theaterpubliek.  Ook heb ik Martha Balthazar en Yassin Mrabtifi gevraagd om Birds te co-creëren. Tot nog toe heb ik mijn ideeën over intergenerationele en interculturele participatie vooral toegepast op de deelnemers aan en het publiek van mijn voorstellingen. Die lijn trek ik nu door naar het creatieproces zelf.

“Bijzonder hoe Baeyens’ verlangen naar sociale inclusie op geen enkel moment de artistieke finaliteit van zijn projecten in de weg staat. Het bewijst dat participatief werk allerminst consensuskunst hoeft te zijn.”  – Charlotte de Somviele (Hedendaagse dans in Vlaanderen & Brussel - Kunstenpunt)

“Participatietheater: al te vaak is het een synoniem voor stukken die de kijker wel te kijk zetten, maar allerminst laten participeren. Daarom alleen al is het werk van Seppe Baeyens zo bijzonder. Hij betrekt de toeschouwers als volwaardige partners bij zijn voorstellingen. Nooit tast hij ze in hun waardigheid aan.” – Pieter T’jonck (Klara)